MIRIJEVSKI ATAR
U ataru Mirijeva postoje dva selišta. Jedno je iznad sela na mestu gde je danas seosko groblje i na njemu nema nikakvih tragova starog naselja. Drugo je udaljeno od sela, prema Slancima, na mestu Smrdanu gde ima tragova starog sela za koje seljaci kažu da je bilo „madžarsko“, tu ima razvalina crkve. Pominje se i mesto Vodica, u Bajdini, kao mesto gde je bilo staro selo i crkva.
Opisujući stanovništvo Beogradskog okruga u svojoj knjizi „Kneževina Srbije“, Milan Đ. Milićević kaže da su skoro svi stanovnici Beogradskog okruga bili seljaci.
Svi oru, kopaju, pate stoku i uopšte žive kao ljudi težaci.
U Beogradskom okrugu, pa dakle i u Mirijevu, seju se ova žita: pšenica, kukuruz, ječam, ovas. Kukuruz je uglavnom glavna hrana, a ima i dosta pšenice. Žito se melje po potočarama, a u Beogradskom okrugu ima i nekoliko parnih mlinova: u Malom Mokrom Lugu, blizu ušća Topčiderske reke i jedan u Grockoj, pokojnog Ilije Garašanina. Stočarstvo je u dobrom stanju, svaka kuća gaji konje, svinje, ovce, krave. Od povrća ima pasulja, boba, sočiva, graška, kupusa, raznih lukova, cvekle, rotkve, šargarepe, kelerabe i druge zeleni. Za piće sade šljive i vinograde. Vinogradi i vino najbolji su u podunavlju, dakle i u Mirijevu. Svako selo imalo je jedan i više dućana, mnoga sela imaju: abadžije, bojadžije, terzije, kolare, kačare, lončare i kovače.
Zemljano posuđe i razne posude, ciglu i ćeramide grade i peku lončari i ćeramidari koji su rodom najviše iz Turske. Drveno posuđe kao: kašike, zastruge, karlice i korita; dalje: vretena kolenike, i drugo za razboje grade i prave Cigani. Posude za piće: burad, čabrove i kace prave sami seljaci, kao i plugove, kola, saonice i sve druge alatljike. Selo Mirijevo je u zaleđu Mirijevskog potoka, a po blagim stranama njegove doline, gornja mala je na levoj, a donja na desnoj strani potoka. U selu se pije bunarska voda, skoro svaka kuća ima bunar u dvorištu, bunari su plitki ali im je voda dobra. Postoje dve česme koje nikada ne presušuju. Sa njih stanovnici piju vodu, a obično se tu pere rublje. Oko sela ima izvora i zovu se: ,,Vodice, Troglav, Čubura i dr“. Izvor zvani ,,Vodice“ smatraju meštani kao lekoviti. Na njega dolaze i stanovnici iz okoline. Selo je zaklonjeno, te je toplije no u okolnim selima. Kišu donosi gornjak ili zapadni vetar, madžarac duva iz preka, a košava ili ustoka nikada, vele, ne donosi kišu.
Kuće u to vreme u selima Beogradskog okruga obično su pletare, tj. opletene čatmom, olepljene blatom i pokrivene daskom (šindrom). Kada su Turci isterani iz Srbije ostali su Srbi u zemunicama, u talparama i krovinjarama. Docnije, kuće daskom i šindrom pokrivene, behu dokaz da je narod bogatiji i da mu je ukus razvijeniji. Danas ćeramida svedoči koliko je narod koraknuo u blagostanje, toliko i da je nestalo gore (šume) za dasku i šindru. Kuće se danas grade sa niskim krovovima, više-manje četvrtaste, sa lepim tremom pred ulaskom sa jednom ili više soba. Seljačke kuće su obično ograđene ogradom; odgrađene se mogu videti samo u kakva neradnika, u kakve udovice ili siročadi kome je hranitelj umro.
Oko kuće su mahom razne staje, vajati, ambari, koš, košara, mlekar, hlebna peć, kačara i dr. Sama je kuća najčešće razdeljena na dve pole: na kuću (kujnu) i sobu. U imućnih domaćina ima i po dve-tri sobe, ali seljaci najradije žive u kući oko vatre i spavaju po vajatima, osobito mlađi. U sobi vrlo često ima po ikona na istočnoj strani, a nekad i kandilo koje se prislužuje uoči nedelje i praznika, kad se seljaci svi kućanski mole Bogu (svi koliko ih je god u jedan mah). U sobi stoji i oružije koje nije naročita svojina nijednoga od zadrugara. Oko kuće, oko svih zgrada obično su šljivari, u kojima ima osim šljiva po jedna jabuka, kruška, trešnja, višnja, dunja i gotovo pred kućom po jedno orahovo drvo. Odelo u starih ljudi, uopšte muškaraca u Beogradskom okrugu, gotovo je svud jednako. Ima, istina razlika osobito u nekim delovima odeće, napriliku u čarapama, pojasima i kroju gunjeva. Odelo je većinom rukotvorina seljačkih ženskinja. Sukno tkaju valjari u valjaricama, a posle ih terzije kroje.“
Izvor: mirijevo.co.rs
