Aleksandar Belić (Beograd, 13. avgust 18761) — Beograd, 26. februar 1960), srpski lingvista i slavista, doktor slovenske fiolologije, akademik i profesor univerziteta u Beogradu.
Rođenje:
13. avgust 1876.
Beograd,
Kneževina Srbija
Smrt:
26. februar 1960.
Beograd, FNRJ
Poznat kao:
lingvista, slavista i profesor
predsjednik SKA i SAN
Život i rad
Bio je predsjednik srpske kraljevske akademije (SKA) od 1937. Od 1910. bio je član petrogradske akademije nauka, a docnije onostrani član AN SSSR. Bio je profesor univerziteta u Beogradu, profesor u moskovskom univerzitetu 1947, još i u Pragu, Glazgovu i drugdje. Postavio je svojim radovima osnove izučavanja dijalektologije, istorije i gramatike savremenog srpskog jezika. Naročito su značajne njegove monografije iz dijalektologije „Dijalekti istočne i južne Srbije“ (1905), „Dijalektološka karta srpskog jezika“ (1905), zatim kursevi iz gramatike „Savremeni srpskohrvatski jezik“ (1948—1949), i djelo o istoriji jezika „Istorija srpskohrvatskog jezika“ (1950—1951). Bavio se i slavenskim jezicima uopšte u mnogim djelima.
Kao učenik F. Fortunatova i A. Leskina, Belić je svojim pogledima na razvitak tzv. mladogramatizma sačinio svojevrsnu tzv. beogradsku školu. Svoje poglede na osnove lingvistike je izložio u djelu: „O prirodi jezika i njegovom razvitku“ (1941-1959).
Ukupno je izdao preko 500 radova. Od najvećeg interesa za njega su kultura riječi, istorija književnog srpskohrvatskog jezika, i istorija srpske kulture. Bio je jedan od osnivača (1913) a docnije i urednika naučnog časopisa „Južnoslovenski filolog“.
Zajedno sa Ljubomirom Stojanovićem srpska vlada ga je poslala krajem aprila 1915. u Petrograd, nekoliko dana nakon što su saveznici potpisili Londonski ugovor sa Italijom, po kome se Dalmacija ustupala Italiji.2) Stojanović i Belić nisu bili zadovoljni ruskim uvjeravanjima da će Srbija nakon rata biti nagrađena Bosnom i Hercegovinom i da će dobiti izlaz na more u dijelu Dalmacije ispod Splita.3) Insistirali su da u slučaju separatnog mira sa Austrougarskom, zbog ustupanja Dalmacije Italiji, Srbija treba da dobije bar još Liku, Krbavu, Slavoniju i veliki deo Bačke i Banata.4) Svoje zahtjeve dokumentovali su memorandumom Savremeno srpsko nacionalno pitanje, gdje su priložili posebno karte sa teritorijama naseljenim Srbima sve tri vjere i posebno karte sa teritorijama naseljenim Hrvatima i Slovencima.
Akademik
Dopisni je član Srpske kraljevske akademije od februara 1905. Pravi je član (Akademije filosofskih nauka) od februara 1906.
Privremeni je sekretar Srpske kraljevske akademije od 10. septembra do 5. novembra 1923, v. d. od 5. novembra 1923. do 17. februara 1937. (razrešen 1. marta 1937). Predsednik je Srpske kraljevske akademije od 17. februara 1937. do 17. jula 1947. (van funkcije od 4. novembra 1941. do 30. januara 1945. i od 25. aprila do 17. jula 1947). Redovni je član Srpske akademije nauka (Odeljenja literature i jezika) od 22. marta 1948. Sekretar je Akademije filosofskih nauka od 22. marta 1913 do 6. marta 1924.
Predsednik je SAN od 17. jula 1947. do 26. februara 1960. Član Odbora za vođenje poslova Akademije od 3. maja do 17. jula 1947, predsednik istog Odbora od 6. maja do 17. jula 1947. Pristupna beseda: Osnovne crte istorijskog razvitka srpskog jezika.
Izvor: srpskaenciklopedija.org
