STANOVNIŠTVO
Mirijevo je 1721. godine imalo 7 kuća. Te godine u njemu je, na mestu u blizini današnje crkve, bila džamija koju su sagradili Turci. Dolaskom Nemaca, džamija je pretvorena u katoličku crkvu. Godine 1736. selo se pominje u vezi sa namerom austrijskih vlasti da u Mirijevu postave katoličkog sveštenika, sa godišnjom platom od 150 forinti. Doktor Dragoljub Divljanović „Istorijski arhiv u Valjevu 1967“, u članku „Prilog građi za istoriju Valjeva i okoline u doba Austrijske okupacije Srbije od 1718 -1739.“ kaže: „I pored ugleda koji je imao valjevski episkop on nije imao pravoslavnu crkvu.
Austrijske vlasti nisu dopustile zidanje novih crkava, pa su tako srpske crkvene vlasti molile punih 15 god. da se dozvoli izgradnja pravoslavne crkve u Valjevu, kao sedištu valjevske episkopije, ali sve molbe su bile uzaludne i dozvola za izgradnju crkve nije bila dobijena. Međutim, takav stav nije imala austrijska administracija kad je bila u pitanju rimokatolička crkva.
Carskom naredbom od 3. 7. 1718. god. došli su Isusovci da vrše parohijsku službu u Beogradu. Pored franjevaca koji su već bili u Beogradu i sada naknadno doseljenih Isusovaca u Beogradu su radili i kaluđerski redovi: Trinitarci, Minoriti i Hopucini. Od 1726. god. postoji u Beogradu rimokatolička biskupija, a od 1736. god. imamo katoličku parohiju u Mirijevu, Požarevcu, Rudniku, Avali, Valjevu.“
U vihoru ratova koji su vođeni na prostorima Balkanskog poluostrva, Mirijevo je više puta menjalo svoje stanovništvo. Ipak, jedan broj ljudi je ostao, što govori i činjenica o raznovrsnosti stanovnika. Selo izgleda nije bilo starije od 18. veka, a poznato je da je bilo naseljeno Nemcima. Bogić V. A. pominje kako je to selo postalo u novo vreme (Glasnik Srpskog učenog društva II XIX 198). Iz ispitivanja prof. Riste Nikolića, vršenih 1897. a štampanih u knjizi dr Jovana Cvijića „Naselja srpskih zemalja, knj. II str. 1027, 1028 – 1903. g“, vidi se da je Mirijevo krajem 19. veka imalo 140 kuća. .
Najstariji doseljenici na prostore danasnjeg Mirijeva su: Jokici, Vasiljevici, Ristici. Za te familije se nezna odakle su doseljene, ali se zna da su bile tu u vreme Karađorđa. Od ostalih porodica zna se da su: Đurđici iz srpskih krajeva pod Turcima, Colici iz Boke, doseljeni oko 1870.godine, Aksentijevici iz Vršca, Dimici iz sela Katranice kod Bitolja, Danilovići iz Rusije-okolina Moskve.
Takođe u nesto malo mlađe starosedeoce se vode: Nikolici, Radonjici, Matici, Pavlovici, Jevđenijevici Trandafilovici, Veljkovici, Đorđevici, Jovanovici, Bojanici, Mihailovici, Nestorovici, Jankovici, Petrovici, Lazarevici, Stojkovici, Milenkovici, Milosevici, Simici, Lazici, Vasici, Milici, Gavrilovici. Dok od romskih najstarija prezimena su: Dekici, Kostici i Mihajlovici, cije porodice i dan danas zive u „Orlovskom naselju“, naselju na severnom delu naselja Mirijevo.
mirijevo.co.rs
